Het stond zeker en vast, de coaches konden geen excuses verzinnen waarom de Goddelijke Kanaries dit komende handbalseizoen niet kampioen zouden gaan worden. De dames zijn de afgelopen 4 jaren gerijpt en de vruchten in zowel de zaal als op het veld zijn voor het plukken. De opmaat naar het nieuwe seizoen was een feit. Maar voordat de eerste bal werd gegooid, liepen de coaches een paar deukjes op. Het scoutingsapparaat was tijdens de feestweek Beverwijk op volle toeren. Maar een waterpoloster, een bejaarde onvriendelijke HCV-ster, een zwoele Braziliaanse en een snelle handbalnegerin waren te hoog gegrepen. Coach BvT is te gesettled en de openingszin van coach MG wordt tegenwoordig om gelachen. Erg pijnlijk.
Op 2 september 2007 stond de eerste wedstrijd tegen DSOV op het programma. Door blessures, zwangerschappen, wereldreizen, werk en andere mooie dingen in het leven hadden we 5 speelgerechtigde dames om op te stellen. Gelukkig kwam onze Sandra Moreiro de Melo met de oplossing om de wedstrijd als postponed aan de bond op te geven. Ze ging zo grondig te werk dat ze ook DSOV 1- Legmeervogels 1 had verplaatst. Geweldig!!! Toevallig was er ook op 2 september een wielerronde in Heemskerk........
De eerste wedstrijd van onze kampioenen vond plaats op zondag 9 september. The day after de kermis Heemskerk en Nederland – Bulgarije. Kater nummer 2 was in de maak. Tot en met de 10e minuut was de schijn dat het nog goed zou komen, het stond immers 0-0. Waar de supporters met assistente Meike stonden te kletsen, legde WAZ 2 een rode loper uit waardoor de ruststand 1-11 werd. Zelf Robinho, ditmaal niet op blauwe kicksen, kon de pijn van de coach niet verzachten. Wijk aan Zee 2 – Westsite 3: 4-15 (Robin 3 en Manon 1).
Donderdag 13 september 2007. Na een hartelijk ontvangst van de tegenstandsters stond de inhaalwedstrijd tegen DSOV op het wedstrijdformulier. Coach MG was zo slim om zijn auto achter het doel te zetten, en jahoor, tijdens de warming-up gooit de halve handbalnegerin van WAZ 2 zoals gebruikelijk op de lat waardoor de bal over het vangnet ging. Het wedstrijdbeeld was andere koek. WAZ 2 toonde vechtlust en ondanks dat er in de 2e helft geen wissels meer waren ging het tempo omhoog. Het is dan ook zuur dat het in de 30ste minuut 12-12 stond. In de 31ste minuut maakte DSOV 13-12 om uiteindelijk in de 3e minuut van de blessuretijd de 14-12 tegen te krijgen. Het verhaal wordt nog droeviger wanneer de scheidsrechter een eindstand van 16-11 opschrijft. DSOV 2 – Wijk aan Zee 2: 14-12 (Manon 8, Carin 2 en Sandra 1 en 1 onleesbaar dankzij Esther). We verloren, maar de passie was terug!!!
Drie dagen later mochten we ons in Amsterdam revancheren tegen AHC’31. Om de toon te zetten stond coach MG zondagochtend 16 september vroeg op. Hij ging met de fiets naar het altijd lastige AHC. Na anderhalf uur ploeteren tegen de wind in, kwamen de dames in de AHC kantine erachter dat hij niet met de motorfiets was (het had inderdaad een flauwe grap van coach MG kunnen zijn). Midden in Amsterdam en zonder publiek was een overwinning een feit: AHC’31 2 – Wijk aan Zee 2: 7-10 (Manon 4, Sandra 2 en Judith + Michelle + Carin + Tanja 1). Heerlijk zo’n overwinning. De stijgende lijn is zichtbaar!!! Na de euforie en 2 broodjes bal van Sharon bleek de wind gedraaid te zijn waardoor de pont gemist werd.....
Bij de bookmakers was WAZ de favoriet tegen RKDES op Super-Sunday: zondag 23 september 2007. De uitslag is dan ook onbegrijpelijk, Wijk aan Zee 2 – RKDES 2: 6-9 (Manon 4 en Nicole + Carin 1). Nu gaan er geruchten dat de wedstrijd gekocht is door LASTIG (Leugenachtige Aanvallende Snelverdiende Tactvolle Investment Group). Waar was coach MG die dag? Liet Ingrid expres 3 ballen tussen haar benen gaan? Waarom heeft Lilian nog niet gescoord?
Oei, ik voel een straftraining aankomen.......