Het is inmiddels zondagmiddag 22 maart 2015. De alcohol is verdampt en het lichaam krijgt eindelijk de verdiende zondag rust. Tijd om de film terug te draaien en te voorzien van ondertiteling…….
De eerste herinneringen beginnen op de fiets naar het altijd verre Wijk aan Zee. Bij het vertrek vanaf het standbeeld De Schoffelaar ontstond er direct een kopgroep van 2 heren en 2 dames. Geen idee wie er gewonnen heeft, de auteur moest Michael met een lekke band terugbrengen in het peloton. Eenmaal gearriveerd in Wijk aan Zee stond er een lekkere kopje espresso van € 1.80 per stuk te wachten. Maar niet voor de dames, zij gingen om 19:30 omkleden terwijl de lichten van de zaal pas om 20:00 zouden aangaan (?).
Toen de zaallichten ontstoken werden, zagen de dames opeens het geheime wapen van ODIN’59. Ramon “Magic Johnson” Moor had zich omgeschoold tot handballer!!! Iedereen was natuurlijk ingesteld op het afstoppen topscoorder MG. Althans, het was voor Judith een alibi een paar rake klappen in het gezicht uit te delen..… Wijk aan Zee dacht een troefkaart in handen te hebben door de broer van Diana op te stellen. Deze nieuwe keepster Richard had geen rekening gehouden met een ruststand van 17-8 :-)
Ik wil geen namen noemen, we zijn immers een team en vallen nooit iemand af, maar terugdenkend aan vrijdagavond jl. moet ik toch concluderen dat de Hummer voor een kentering heeft gezorgd. Ten eerste haalde hij de honger naar meer goals weg door heel sociaal chocoladerepen in de rust uit te delen. Daarna bracht hij in de 2e helft grote verwarring door telkens “FORMATIE” te schreeuwen. Jos dacht hardop aan pizza “Formagi”, waardoor coach MG op zijn beurt dacht dat we met de punt naar voren moesten spelen. Jef had nog geen kaas van de pizza gegeten, dus de rechterkant werd gatenkaas. Op zich nog geen paniek, maar wanneer juf Manon vanaf de hoek de bal gooide, tilde de Hummer telkens zijn been tegen de doelpaal op zoals een hond tegen een boom plast…..
Gelukkig (en tot opluchting) werd bij een stand van 19-18 het verschil duidelijk of je 2x 25 minuten of 2x 45 minuten moet buffelen. De eindstand werd 23-18, uiteraard in het voordeel van ODIN 8! Ook de derde helft werd gewonnen. Onder de slogan van ODIN 8 “bukken is loeien” werd de muziek in de kleedkamer iets harder gezet. Een harde wijze les voor Richard, nooit als eerste en nooit met Brutus douchen!
Bovenaan vlnr: Arnold, Jef, Tanja, Dries, Sonja, Lilian, Richard, Diana, Sandra, Judith, Yvonne, Jeffrey, Jos en Misja. Onderaan vlnr: Michael, Manon, Ramon, Martijn, Cindy en Marcel. |
Pas nadat de vierde helft in de Moriaan gehouden was, werd mij in de vijfde helft eindelijk duidelijk wat er wordt bedoeld met het geheime wapen van Wijk aan Zee. Het valt dan ook niet mee om na 3 uren slaap weer op het voelbalveld te moeten staan. We schrijven zaterdagochtend 9:00 AM. De scheidsrechter voor de wedstrijd van ODIN E10 kwam niet opdagen en als je een te grote oranje snavel hebt, dan sta je daar in de stromende regen als scheidsrechter te fungeren. Pfff, en denk maar niet dat de ouders je komen bedanken door giften als flessen alcoholische drank of andere versnaperingen cadeau te doen. Nee, nog erger, ik moest aan een protesterend 9-jarige jochie uitleggen dat het uitbal voor ODIN is en niet voor hem. Hoewel uitleg……., misschien had ie gelijk. Maar het is zijn probleem dat hij geen geel shirt aan had :-).
In de middag moest ODIN 8 weer in Heerhugowaard aantreden in de prachtige traditionele gele shirts. Een nachtje doorzakken gaat Michael niet in de koude kleren zitten. Tijdens het omkleden liet hij een geurtje ontvallen wat zich het beste liet associëren, en ik citeer: “als de lucht van een rottende vleermuis”. Waar een aantal teamleden moesten kokhalzen was hij vooral trots en lachte van tranen zijn lenzen eruit.
In de middag moest ODIN 8 weer in Heerhugowaard aantreden in de prachtige traditionele gele shirts. Een nachtje doorzakken gaat Michael niet in de koude kleren zitten. Tijdens het omkleden liet hij een geurtje ontvallen wat zich het beste liet associëren, en ik citeer: “als de lucht van een rottende vleermuis”. Waar een aantal teamleden moesten kokhalzen was hij vooral trots en lachte van tranen zijn lenzen eruit.
Nu ben ik verre van bijgelovig, maar die gelukspoppetjes van Jacq…
Is het toeval dat zaterdag de Hummer een juiste opstelling maakte, Lukraak zijn eerste goal van het seizoen maakte en coach MG de meest onmogelijke ballen tot super reddingen promoveerde??