We noteren woensdag 28 november 2018. De competitie is in de derde speelronde aanbeland en al vroeg in het seizoen mogen de gelegenheidscoaches opdraven tegen het altijd lastige Zaanstreek.
Eigenlijk is de uitwedstrijd tegen Zaanstreek een vaste prik, de kantine is altijd dicht, dus de coaches drinken vooraf cappuccino bij de lokale snackbar. Vooraf werd er bericht dat er 3 afvallers zijn en 2 invallers; Sandra R en Diana. Een snelle conclusie luidt dat er niets is veranderd, het team van vorig jaar staat er gewoon. Klein nadeeltje, de dames zijn weer een jaartje ouder. De zaalbeheerder vond het nodig om bij de veteranen handbal de zaalverwarming iets hoger te zetten.
Laat ik bij het einde beginnen. De wedstrijd ging met 6-5 verloren en coach MG kan niet tegen zijn verlies. Tijdens de lange, lange terugweg naar Eindhoven wordt de wedstrijd in zijn hoofd geanalyseerd.
Kon hij het keepster Ilona de nederlaag verwijten? Neen, ondanks een officieel eigen doelpunt kon Zaanstreek het doelnet nauwelijks vinden dankzij Ilona. Op Diana kon hij ook niet boos worden, ze begon weer te sporten waar ze een half jaar geleden geëindigd was. En het was ook niet onverdienstelijk. Judith heeft alweer 40 jaren op de teller en merkt dat niet alles meer vanzelf gaat. Maar waar menig speelster afhaakt, is zij bezig haar pijngrens te verleggen. De volgende keer zal coach MG een paar voetbal smarties voor Judith meenemen.
Ook Sandra kon door coach MG niet als schuldige aangewezen worden. Als een echte ODIN 5+1+2+1 beleeft zij intens haar warming up en verzaakte niet tijdens de wedstrijd. Het verlies lag ook zeker niet aan Sonja. Ze ademt als een locomotief, maar het blijft gaan en er zit geen rem op. Mijn complimenten!! Yvonne hebben we de hele wedstrijd niet op de reservebank gezien. Sterker nog, ze ontmantelde de selectiespeler nr. 12 en haar goal in de 1e helft werd ten onrechte, en zelfs tot verbazing van Zaanstreek, afgekeurd. Coach MG constateerde dat na afloop haar bidon nog vol water zat...
Inmiddels is coach MG voorbij Utrecht. De wedstrijd wordt nog steeds nagespeeld. Nee, het lag ook niet aan Lilian. Als je alles gegeven hebt kan je ook geen verwijten maken. Hetzelfde geld voor Manon. Half kreupel moest ze van coach MG het hele pokke eind van bank naar cirkel lopen om nog een penalty te nemen. Laag, rechts in de hoek, doelpunt! Voortaan wel het warme Midalgan meenemen om de kuiten te smeren. Blijft Cindy over........ Ik bedoel letterlijk. Coach MG was zijn navigatie op de parkeerplaats aan het instellen en bij het wegrijden stond zij nog "verloren, verlaten en alleen" op de parkeerplaats in een donker, waterkoud, winderig Zaandam. Gelukkig had ze een goede wedstrijd gespeeld, dus appte coach MG de Hummer, en de Hummer, die in de auto van Yvonne was ingestapt, instrueerde Yvonne om terug te rijden ;-) Het verlies kan ook niet de Hummer aanrekenend worden. Hij mag dan wel alleen maar oog hebben voor de tegenstandsters, maar het zijn maar "nummers" voor hem.
Dus lag het aan de scheidsrechter?? Coach MG schiet voorbij aan Den Bosch. Hij googled tijdens het autorijden nog naar het begrip passief spel. Het antwoord: "Wanneer de scheidsrechter zijn arm omhoog steekt, dan moet er een tempoversnelling plaatsvinden of een schot op doel". Maar goed, Eindhoven is in zicht en coach MG is afgekoeld, dus geen rare tirades over de beste man. Nee, begrijp me niet verkeerd, verliezen blijft pijn doen, ook al speel je bij ODIN 9.
Eenmaal in bed, niet onder de dekens maar onder de vleugels van een vliegtuig, herinnert hij opeens de complimenten van Manon. "Nieuwe schoenen? Mooi", zei ze. Opeens valt het kwartje, het was te donker buiten om te zien en haar aanvullende vraag was of het werkschoenen waren.... Pfff, word je niet door de scheidsrechter beetgenomen, word je door een juffie in de maling genomen!!